Forum O wszystkim i o Niczym

Matwiej

W Młodosci :
Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1971 na Wydziale Prawa i Administracji uzyskał stopień magistra, a następnie w 1976 w Instytucie Nauki o Państwie i Prawie Polskiej Akademii Nauk stopień doktora. W latach 1971-1976 był zatrudniony jako pracownik naukowy w Instytucie Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego. W latach 1976-1981 pracował jako adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim w filii w Białymstoku.

Opozycja :

Od lat 70. był zaangażowany w działalność opozycyjną, współpracował z Komitetem Obrony Robotników oraz Komitetem Helsińskim w latach 80.. W latach 80. był członkiem oraz doradcą podziemnych władz krajowych NSZZ "Solidarność", między innymi w 1980 był sekretarzem Krajowej Komisji Wykonawczej, a w latach 1981-1982 kierownikiem działu w Ośrodku Badań Społecznych Regionu Mazowsze.

W 1989 negocjował z upoważnienia "Solidarności" powołanie rządu Tadeusza Mazowieckiego. Brał aktywny udział w tworzeniu koalicji Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego ze Zjednoczonym Stronnictwem Ludowym i Stronnictwem Demokratycznym.

III RP

W latach 1989-1990 był redaktorem naczelnym Tygodnika Solidarność. W latach 1990-1991 sprawował funkcję ministra stanu, był szefem Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. Odszedł ze stanowiska w Kancelarii po konflikcie z prezydentem Wałęsą. W latach 1994-1997 był kierownikiem spółki Srebrna. W 1990 był współtwórcą i do 1998 prezesem Porozumienia Centrum. W 1997 związał się z Ruchem Odbudowy Polski Jana Olszewskiego. W latach 1989-1991 zasiadał w Senacie I kadencji jako senator z województwa elbląskiego, był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W latach 1991-1993 był posłem na Sejm, wybranym z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum w okręgu warszawskim. Ponownie zasiadł w Sejmie w 1997 jako kandydat Ruchu Odbudowy Polski z okręgu warszawskiego.

Pis

W 2001 wraz z bratem Lechem Kaczyńskim współtworzył partię Prawo i Sprawiedliwość, która w wyborach parlamentarnych w 2001 roku zdobyła 9,5% głosów i 44 mandaty poselskie. W 2003 został wybrany na jej prezesa, zastępując na tej funkcji swojego brata Lecha, który został wybrany na prezydenta Warszawy. Został wybrany do Sejmu w 2001 z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu warszawskim, uzyskując 144 343 głosy. W latach 2001-2003 był członkiem komisji etyki, oraz przewodniczącym klubu parlamentarnego PiS.

W 2005 partia Prawo i Sprawiedliwość pod jego przewodnictwem wygrała wybory parlamentarne, a on sam uzyskał mandat poselski dzięki rekordowej liczbie 171 129 głosów w okręgu wyborczym Warszawa I. Sam Jarosław Kaczyński zrezygnował jednak z misji tworzenia nowego rządu, zdaniem wielu analityków by pomóc bratu w drugiej turze wyborów prezydenckich. W tym samym czasie pojawiły się spekulacje, że może dojść do nieformalnego kierowania rządem przez Kaczyńskiego (tzw. kierowanie z tylnego siedzenia). Zaprzeczali temu zarówno sam Jarosław Kaczyński, jak i desygnowany na premiera Kazimierz Marcinkiewicz.

28 grudnia 2005 Jarosław Kaczyński otrzymał od brata-prezydenta nominację na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

Jako lider rządzącego ugrupowania od czasu zwycięstwa wyborczego i utworzenia rządu Kazimierza Marcinkiewicza wielokrotnie zajmował publiczne stanowisko w wielu ważnych kwestiach politycznych, niejednokrotnie wywołując znaczne kontrowersje. Dotyczyło to głównie wypowiedzi, w których Kaczyński krytykował rządzące dotychczas elity polityczne (m.in. określenie łże-elita użyte w wystąpieniu sejmowym 17 lutego 2006), atakował rzekomą dyspozycyjność mediów wobec tych elit czy formułował krytyczne opinie o Trybunale Konstytucyjnym. Krytyka skupiała się również na Platformie Obywatelskiej, którą Kaczyński obarczał odpowiedzialnością za nieutworzenie koalicji PiS i PO. 6 kwietnia 2006, w dniu głosowania wniosku PiS o skrócenie kadencji Sejmu, Kaczyński wymienił z liderem PO Donaldem Tuskiem listy pojednania, mające być znakiem ocieplenia stosunków pomiędzy oboma ugrupowaniami. Jednak wskutek nieuzyskania większości przez wniosek PiS o skrócenie kadencji Sejmu władze Prawa i Sprawiedliwości postanowiły o podjęciu rozmów koalicyjnych z Samoobroną, LPR i PSL. 3 czerwca 2006 roku na II Kongresie PiS został wybrany prezesem tej partii.

Premier RP

7 lipca 2006 Kazimierz Marcinkiewicz poinformował Komitet Polityczny Prawa i Sprawiedliwości o zamiarze podania się do dymisji. Komitet Polityczny PiS zarekomendował Jarosława Kaczyńskiego na stanowisko premiera.

10 lipca 2006 prezydent Lech Kaczyński desygnował go na stanowisko Prezesa Rady Ministrów. Nowy premier zapowiedział kontynuowanie polityki poprzednika i powołanie gabinetu w składzie tożsamym z rządem Kazimierza Marcinkiewicza (wyłączywszy zmianę na stanowisku ministra finansów - Pawła Wojciechowskiego zastąpił Stanisław Kluza).

14 lipca 2006 prezydent Lech Kaczyński powołał go na premiera wraz z pozostałymi członkami Rady Ministrów.

19 lipca Sejm udzielił rządowi Jarosława Kaczyńskiego wotum zaufania

Kontowersje

Do jednej z kontrowersyjnych decyzji Jarosława Kaczyńskiego należy zawarcie koalicji z Samoobroną i LPR, a wcześniej paktu stabilizacyjnego z Samoobroną i LPR, które to partie niektóre środowiska uważają za ekstremistyczne, szczególnie że za kadencji sejmu 2001-2005 Jarosław Kaczyński wielokrotnie wypowiadał się w mocnych słowach przeciwko dopuszczaniu Samoobrony do władzy [1]. Jednak w obliczu braku większości parlamentarnej, uznał to za jedyne wyjście w ówczesnej sytuacji politycznej.

Duże kontrowersje budzi sprawa ujawnienia teczki założonej przez SB Jarosławowi Kaczyńskiemu. Mimo przedwyborczych obietnic, teczka została ujawniona dopiero 11 miesięcy po złożeniu przez Jarosława Kaczyńskiego obietnicy ujawnienia zawartości swojej teczki. Dwie tzw. lojalki z teczki Jarosława Kaczyńskiego stały się przedmiotem śledztwa w sprawie ich sfałszowania.

Krytycy Kaczyńskiego zarzucali mu niekonsekwencję, gdy twierdził, że dokumentacja SB w sprawie tajnych współpracowników jest w pełni wiarygodna, a z drugiej strony twierdził, że lojalka w jego teczce oraz teczka Zyty Gilowskiej z rządu Marcinkiewicza nie są autentyczne. Na zarzut ten Kaczyński odpowiadał, że jego lojalka została sfałszowana nie przez SB, ale dopiero po 1989 r. w ramach tzw. akcji inwigilacji prawicy. Po raz pierwszy o rzekomej lojalce Kaczyńskiego poinformował tygodnik "Nie" („Figurant JAR”, nr 22/1993), który później sam stwierdził, że lojalka była sfałszowana. Jednak przypadek Gilowskiej jest według krytyków przykładem, że Kaczyński zaprzecza własnym twierdzeniom, jeśli są dla niego niewygodne.

Wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego, podczas wiecu poparcia dla PiS-u w Stoczni Gdańskiej z 1 października 2006 roku, zostały uznane przez wielu za kontrowersyjne i obraźliwe. Premier przyrównał przeciwników rządu do funkcjonariuszy ZOMO, którzy w czasach PRL-u tłumili protesty robotników. Sygnatariusze porozumień sierpniowych, w tym między innymi Lech Wałęsa, wystosowali otwart list, w którym napisali: "Niech Pan cofnie to oskarżenie, wycofa się ze słów, które ranią wielu Polaków"[2].

Prywatnie :

Jarosław Kaczyński jest synem Rajmunda (inżyniera, uczestnika powstania warszawskiego) i Jadwigi z Jasiewiczów (filologa polskiego, pracownika PAN). Pieczętuje się herbem Pomian. Jest kawalerem, od urodzenia mieszka z matką na warszawskim Żoliborzu. Miłośnik kotów.

W 1962 razem z bratem bliźniakiem Lechem zagrali role Jacka i Placka w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego O dwóch takich, co ukradli księżyc.

Na początku lipca niektóre niezależne media (m.in. tygodnik Angora, Fakty TVN) zasugerowały, iż Jarosława Kaczyńskiego i Jolantę Szczypińską łączy coś więcej niż przyjaźń, co w niedalekiej przyszłości miałoby się zakończyć zawarciem przez nich związku małżeńskiego. Obie zainteresowane strony zaprzeczyły tym doniesieniom
[/i]