Forum O wszystkim i o Niczym

Matwiej

Donald Franciszek Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski dziennikarz i polityk, obecny przewodniczący partii i klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej, wicemarszałek Senatu IV kadencji w latach 1997 - 2001, wicemarszałek Sejmu IV kadencji w latach 2001-2005, senator IV kadencji, poseł na Sejm I, IV, i V kadencji, kandydat na Prezydenta RP w 2005, z wykształcenia historyk.

W 1976 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1980 r. ukończył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach

Wcześnie zaangażował się w działalność opozycyjną wobec komunistycznej władzy. Jako student historii Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności, co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Szybko nawiązał także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury.

Był współtwórcą Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Gdańsku. W trakcie strajku sierpniowego organizował grupy studenckie, by 30 sierpnia rozpocząć działania na rzecz nowej organizacji studenckiej. Stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS). Kilka miesięcy później został szefem "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Był jednym z najbliższych współpracowników jej naczelnego redaktora Lecha Bądkowskiego - pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego, pierwszego rzecznika "Solidarności". Za działalność opozycyjną został wyrzucony z państwowej firmy. Przez 7 lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik".

Był jednym z założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W 1991 roku został przewodniczącym KLD, który w jesiennych wyborach zdobył 37 mandatów w Sejmie, a Tusk został jednym z posłów I kadencji. Podczas kryzysu rządowego w roku 1992 wraz ze swoją partią poparł wotum nieufności wobec rządu Jana Olszewskiego po ogłoszeniu Listy Macierewicza.

Kiedy po upadku rządu Hanny Suchockiej odbyły się w roku 1993 przyspieszone wybory, jego partia nie przekroczyła 5% progu i nie dostała się do parlamentu. W kwietniu 1994 Donald Tusk został jednym z wiceprzewodniczących Unii Wolności, powstałej po połączeniu się KLD z Unią Demokratyczną. W wyborach w roku 1997 otrzymał mandat senatora z ramienia UW i znalazł się w koalicji popierającej rząd Jerzego Buzka. Został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. W 2000 roku, po przegraniu walki o fotel przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem, opuścił partię i 19 stycznia 2001 r. wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską. Przewodniczącym partii został Płażyński. W wyborach roku 2001 UW nie dostała się do parlamentu, otrzymując mniej niż 5% głosów, a PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym. Tusk objął urząd wicemarszałka sejmu IV kadencji, a Płażyński zrezygnował z przewodniczenia oraz odszedł z partii jako zwolennik zbliżenia z PiS. Tusk 10 kwietnia 2003[1] roku objął funkcję przewodniczącego PO, którą sprawuje do chwili obecnej.

2 maja 2005 na spotkaniu działaczy PO zadeklarował kandydowanie na urząd prezydenta RP w wyborach w 2005 roku z ramienia Platformy Obywatelskiej. Poparcia udzieliło mu Stowarzyszenie "Młodzi Demokraci". Jego sztab wyborczy został zarejestrowany 23 czerwca 2005.

Kwestia biografii Józefa Tuska, dziadka Donalda Tuska stała się przyczyną kontrowesji podczas kampanii wyborczej. Należący do PiS poseł Jacek Kurski w wypowiedzi dla tygodnika "Angora" stwierdził, że "poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu"[2] Szef kampanii medialnej Lecha Kaczyńskiego został usunięty z tej funkcji oraz z PiS. Donald Tusk natychmiast temu zaprzeczył, twierdząc, że jego dziadek nigdy nie służył w Wehrmachcie. Później okazało się, że Józef Tusk, rzeczywiście został wcielony do armii niemieckiej, ale nie wstąpił do niej jako ochotnik. Lech Kaczyński przeprosił Tuska, za tę wypowiedź Kurskiego[3]. 23 października 2005 Lech Kaczyński zwyciężył w wyborach prezydenckich, a 14 listopada poseł Jacek Kurski ponownie został przywrócony jako członek PiS[4].

W pierwszej turze wyborów, 9 października, Tuska poparło 5 429 666 wyborców (36,33%) i zgodnie z przedwyborczymi sondażami dało mu to nieznaczne zwycięstwo nad Lechem Kaczyńskim, z którym spotkał się w II turze, 23 października 2005. W drugiej turze otrzymał 7 022 319 głosów, czyli 45,96% ważnych głosów przy frekwencji 50,99%, przegrywając wybory z Lechem Kaczyńskim (wbrew wielu przedwyborczym sondażom).

Jego ojciec był stolarzem; umarł, gdy Donald Tusk kończył szkołę podstawową. W jego wspomnieniach z tamtych lat niezmiennie pojawiają się dwa wątki: osobliwa wielokulturowość rodzinnej tradycji typowa dla miasta pogranicza, jakim przez wieki był Gdańsk, oraz surowe warunki życia codziennego.

Młodszym bratem ojca, a stryjem Donalda był znany gdański artysta rzeźbiarz, Bronisław "Buni" Tusk.

Donald Tusk jest żonaty z Małgorzatą, ma dwójkę dzieci: Michała (1982) oraz Katarzynę (1987). Mieszka w Sopocie. Interesuje się przede wszystkim piłką nożną.